ما از سرزمین تحقیر نیستیم
به گزارش پایگاه خبری سیمین ، در اواخر هفته گذشته خبرنگار سیمین مصاحبه خبری با سردار سید مرتضی میریان ، مشاور کل عملیات سپاه پاسداران ، داشتند که پس از انتشار در وبسایت خبری سیمین ، این فیلم را در اینستاگرام منتشر کردیم .
در مدت زمان کوتاه نزدیک به ۱۴۰ هزار نفر از این فیلم بازدید کردند .
سردار میریان در پاسخ به این سوال که آیا جنگ ادامه پیدا می کند یا نه ، گفت : ما آماده هستیم و تا توانسته ایم موشک ساخته ایم .
فیلم /سردار میریان در گفتگو با سیمین : تا توانستیم موشک ساختیم
بعد از اینکه فیلم این مصاحبه در اینستاگرام مورد استقبال و لایک بسیار زیادی قرار گرفت اینستاگرام ، فیلم را حذف کرد و پیام داد که این پست را حذف کردیم چون با قوانین ما همراه نیست .
حذف این فیلم در واقع و در ظاهر شاید آنقدر مهم نباشد اما چند روزی من را درگیر خود کرد و مجددا به سراغ فیلم ها و سخنرانی ها و برنامه ها و اتفاقات جنگ ۱۲ روزه رفتم .
با خودم خیلی فکر کردم آیا با حذف این فیلم ، حس خبرنگار ایران تحقیر شد یا نشد ؟
در واقع نمی توانست خبرنگار را تحقیر کند اما وجودم را تکان غیر منتظره یی ، داد چون خبرنگاری هستم که همیشه در مقابل برخی مسئولین فاسد و مافیای قدرت و پول در کشور عزیزم ،ایستادم اما تاکنون در سرزمینم صدایم حذف نشده است و تنها برخی از این افراد ، پرونده های زیادی در حوزه قضایی به بهانه های واهی برایم تشکیل ،داده اند اما نتوانستند من را محکوم کنند و صدایم را حذف کنند چون هنوز در کشور مدیران و افراد دلسوز و مردم حضور قوی دارند.
متاسفانه ، تنها در بخشی از زندگی خصوصی خبرنگار مسئله ساز شدند که توانستند در حوزه مالی با کمک حوزه قضایی ،حقوق قانونی من را تا حدودی پایمال ، کنند و شاید اشتباه خبرنگار این بود که در برابر این فساد سکوت کرد و اکنون متوجه شدم که یک خبرنگار باید بتواند نخست از حریم شخصی خود دفاع کند تا در جامعه موفق تر عمل کند.
در سال ۱۴۰۰ از شورای اسلامی شهر کاشان حین وظیفه به صورت غیر قانونی به بیرون از صحن ، هدایت شدم که با واکنش شدید و حمایت بی نظیر و بسیار زیاد مردم حتی در کشور مواجه شدم.
در سال گذشت حین وظیفه در زمان فیلمبرداری ، به من حمله شد و حتی چادر من پاره شد و دوربین ، شکست البته ، گناه من افشاگری از بخشی از فساد مافیای پول و قدرت بود اما باز هم مردم در کنارم بودند .
این بخشی از زندگی کاری و شخصی ، خبرنگار بود اما هیچ احساس تحقیر و یا دل نگرانی به من دست نداد و از همان زمان محکم تر به کارم ادامه دادم و با اینکه این سوال برایم تداعی شد که چرا نباید خبرنگاران در حین انجام وظیفه ، مصونیت شغلی آن هم در کشوری با چنین پیشنه ی فرهنگی ، داشته باشند اما از این بی مهری ، مسئولین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، دولت و مجلس به خبرنگاران هم دلخور نشدم و با امید و اعتماد در رکاب کشور ، ماندم .
البته این بدان معنا نیست که از این بی مهرها ، ناراحت نیستم اما هرزمان که به زمین خوردم درباره به عشق مردم و کشورم بلند شدم و از همان نقطه ، شروع به اطلاع رسانی کردم .
آری چون ، اینجا سرزمین مادری من است جایی که من ریشه در خاک دارم و ریشه ی من خشک شدنی نیست ،
خبرنگاری که در حین انجام وظیفه با چنین برخوردهای غیرمنتظره مواجه بوده و برخورد با خبرنگار را بارها تجربه کرده است پس چرا نسبت به حذف یک فیلم در اینستاگرام چنین واکنش نشان می دهد؟
حال این سوال مطرح می شود که تحمل یک فیلم کوتاه تا چه اندازه برای بیگانه سخت است حال چگونه و با چه تصوری ،انتظار آقایی در کشور بزرگ ایران را دارند و نوید پیروزی و شادی به ایران می دهند؟
به حتم اگر یک سانت از کشور ایران عزیز به دست بیگانه بیفتد فرزندان و نخست کودکان ساکن همان یک سانت زمین در نخستین گام حذف می شوند .
آری اتفاقی که افتاد حذف یک فیلم ، نبود نخست با غیرت زن ایرانی ، برخورد کرد و بعد حس خبرنگاری من را در هم کوبید.
هنوز نمی توانم بپذیریم که چگونه برخی تصور می کنند کسانی که نسبت به ما هیچ گونه پیوند دوستی و قومی و ملیتی ، ندارند چگونه می توانند برای ما آبادی سرزمین به ارمغان ، بیاورند ؟
دیگر اینکه اگر به قدرت نظامی خود ایمان دارند چرا از سخنرانی کوتاه یک سردار ایرانی این همه وحشت و نگرانی دارند ؟
بیایم با نگاهی از جنس غیرت و حس ایرانی به دنیای اطرافمان نگاه کنیم ببینیم آیا ما از جنس و از زادگاه تحقیر ، آماده ایم یا از سرزمین رستم و کاوه و کوروش و سردارهای ایرانی ، متولد شده ایم؟
تمام/